Kosonsoy tumanidagi 26-maktab

Namangan  viloyati    Kosonsoy   tumani 27-sonli  umumiy   o`rta        ta`lim  maktabi   8-sinf  o`quvchisi Tolibjonov  Asadbek
Mening   bobom, buvim — mahallamiz faxri
 
Asl  farzand bo`lay  desang ,
Gulday   unib  o`say  desang.
Duo  olib  o`tay   desang,
 
Ezgu  ishlar  qilay  desang,
Har  bir  tongni  savobdan  boshla
Keksalarni    e`zozlab  yasha.
 
                                                    R E J A:
 
 
I.Kirish:          
                         Bobom  va  buvimning  hayrli  ishlari .
II.Asosiy  qism:
                          1.Mahallamizdagi  ko`prikning  qayta  tiklanishi.
                         2.Bobom, buvimning  hikmatli   so`zlari  va  o`gitlari.
III.Xulosa.       
                         Men   bobom va buvim  bilan faxrlanaman.
 
                Kunlarning   birida  qattiq  yomg`ir   yog`di. Bu   yomg`ir  ortidan  dahshatli   sel   keldi. Mahallamizda   bobom  ,  buvim   va   boshqa   odamlar   ko`prikni  saqlab    qolish  uchun  harakat    qilishdi.  Haqiqatdan    ham   sel    juda-juda   katta    kelgan   edi.  O`sha    paytda bobom  ko`prikning  narigi  tomoniga  odamlarni   to`plab  ,  odamlarning    bir   yoqadan  bosh   chiqarib,  birgalikda    harakat  qilish  uchun   sabab   bo`lgan    edilar.
Bobomning  bunday   tirishqoqlik  bilan   qilgan   mehnatlari    ko`prikni   saqlab   qoldi.
Ko`prik   deyarli   yaroqsiz    holatga  kelib   qolgan   ekan.  Ertasiga  sel  ancha   pastlab, havo   ochilib   ketdi.  Mahalladoshlarimiz  bilan   katta   hashar  o`tkazib ,  ko`prikni   qayta  tiklash  uchun  reja  o`ylashdi. Bobom   va  mahallamiz    oqsoqollari   bir   qarorga   kelib  olishdi.
Deyarli  ,  yo`q   bo`lib   ketgan  ko`prikni  ,  qayta   hashar    tariqasida  tiklashga   kelishishdi.
Bobom  ko`plab   xayrli  ishlar   qilganlar.  Bu   ko`prikni  qayta  tiklashda   yosh  va  navqiron   yigitlardan   tashqari, bobo   va   buvijonlarimiz  ham    o`zlarini  kerakli     va   foydali  nasihatlarini   ayamay    mehnat   qilishdi. Ularga   bolalar    ham    ya`ni ,  biz  chin   dildan   yordam    berdik.   Men    o`sha    paytlarda    yetti   yoshlarda   edim.  Ko`prikni   bir  hafta  ichida  avvalgidan   ham   chiroyli   va   ko`rkam   qilib  qurdik. Mana   ,  oradan   ancha   yillar    o`tsa   ham,   bu   ko`prik   odamlarga   juda   katta   yordam   berib   kelmoqda  .  Haqiqatdan,   bu   ko`prik   ancha    mustahkam   bo`lgan  ekan.  Mana,   bu   ko`prikni   qurilganiga   ham   sakkiz   yildan  oshmoqda.  Men   har   kuni   shu   ko`prikdan  o`tayotib, mahalladoshlarimizning , bobomning  mehnatlarini    yana    qayta-qayta    eslayman.  Ayniqsa, bobomning  va  Nodir  bobomning  ishonchli   qarorlari  hamon   yodimda.
Shu   tariqa    koprik  qayta    tiklandi.  Men   mahallamizning   inoqligidan  dilim  yorishdi. Odamlar   yangi   ko`prikdan   qo`rqmasdan,  be`malol   o`tishadigan  bo`lishdi.
                 Men  quyi  sinfdagi   o`quvchilarning    telefon tutishlariga   butunlay  qarshiman.
Bu  borada  bobom  va  buvimning   hikmatli   so`zlari          men   uchun   oltinga   teng.
Bobom   menga   har    kuni  maktabga   ketayotganimda   ,   juda   chiroyli   duolar  va  nasihatlar   qiladilar. Bu  borada    xalqimiz    ham    nasihatgo`ydir.  Hozirda   biz  ,  keksalarni    hurmat  qilib  ,  ularning   o`gitlariga    quloq   solsak ,  aslo   kam   bo`lmaymiz.  Bobom    sakson   yoshni  qoralayotgan   bo`lsa   ham   ,  hamon   o`gitlari    qulog`imda  jaranglab  turadi:
“Birovga   tik  qarama ,  boshingni   egib, odob  bilan  salom  bergin”. To`g`ri ,  davr   o`zgardi, ammo   men  insonlardagi  mehr   -  oqibat  ,   odob, bir -  biriga    bo`lgan   hurmat,  e`zozlash  o`zgarmasligini   istardim.  Keksalarni   maqsadi   bitta   :  Yurt   kelajagini  ishonchli   qo`llarga    topshirish!  Bizning   ajdodlarimiz  ham   bizlar  uchun   juda    kerakli  hikmatli    so`z, nasihatlar    qoldirishgan. Amir   Temur ,  Abu  Ali  Ibn  Sino ,  Al  -Xorazmiy, Abu  Rayhon   Beruniy, Zahiriddin   Muhammad  Bobur . Bu  kabi   ulug`   ajdodlarimiz   bizlarga  o`zlarining  boy   meroslari  bilan    o`chmas  iz   qoldirishgan.
               
                                                     Bobur   bobom
Bir   qo`lida  tutib   qilich,
Bir  qo`lida  ushlab   qalam.
Bobur  bobom  shuhratiga,
Qoyil   qoldi  butun  olam.
 
U   shoh   bo`ldi  hind  yurtiga
Yana   ulug`  shoir  o`zi.
Dong`i   ketgan  olam  uzra,
Shuhrat  topdi   har  bir  so`zi.
 
 
         Men  shunday    bobom   va   buvim   borligidan   juda    faxrlanaman. Men   bobom   va  buvim  bilan   faxrlanishim  , ularni ardoqlashim  zarur.  Ular   bilan   bog`liq   xotiralarni   eslarkanman, ulardan  ko`p   narsalarni   o`rganib  qolmoqchi  bo`lar  edim, ular   esa   hayotda   boshdan    kechirganlarini    aytib  berardilar.  Zero,  Tyanshan va Pomir tog`larining baland cho`qqilari o`tmish xotiralarini yodga solsa, yuz yoshni qarshilagan bobolarimizning nasihatlari bizni kelajak sari olg`a intilishimizga madad bo`ladi. Shu bois, har birimiz bobomiz va buvimiz bilan faxrlanishimiz, ularni e`zozlashimiz lozim.

Namangan  viloyati    Kosonsoy  tumani  27-sonli  umumiy   o`rta  ta`lim   maktabi   8-sinf  o`quvchisi  G`ulomjonova  Sayyora 
Mening   bobom, buvim —  mahallamiz faxri.
 
Suyanchiqdir- tog`imiz   har  on,
Kundan  kunga  turmush   farovon.
Ular  bilan    totli   har   zamon ,
Baxtimizga  bo`lishsin  omon.
Har  bir  tongni   savobdan  boshlang.
                           (R.Mirzaolimov)
 
 
Reja:
 
I. Kirish:
                      Keksalarni  e`zozlagan   yurt  obod   bo`lur.
II. Asosiy    qism:
                      1. Bobo  va  buvilarimiz -  bizning  faxrimiz.
                      2. Buvijonim   o`g`itlari.
                      3. Mahallamiz    momolari  .
                      4.  Qarisi   bor  uyning    parisi  bor.
 
III.Xulosa:
                      Mening  bobom   ,  buvim -  mahallamiz   faxri.
 
              Har   tong   qo`shni   amakining   maktabga   ketayotgan     mahalla     bolalariga   “Bugun   ikkitadan   “5”baho  olib    qaytinglar, “2” baho  olsalaring,  bu   ko`chadan  o`tkazmayman”,- deya   hazil aralash   tayinlayotganlarini   tez-tez   eshitib   qolaman. Bolalar   ham  darsdan     qaytayotib,     kim   necha    baho   olgani     haqida  ,  albatta,   amakiga  aytib   o`tishadi.
Ikki  eshik    naridagi  uyda   yashaydigan    80  yoshli  Rixsi   xola   esa,   har   tong   bu  bolalar  ortidan , — Ilohim   omon  bo`1inglar ,  ota-onalaringiz   rohatingizni  ko`rib   yursin ,  insofli  ,
diyonatli   esli   -  hushli    bo`lib  ulg`ayinglar,   yurtimiz  tinch, osmonimiz   musaffo    bo`lsin,- deb  duo  qilib  qoladi.
 
Bu  duogo` y   otaxon   va   onaxon  nafaqat   bolalarni  ,  balki   o`qishga, ishga   otlangan  barcha  mahalla   ahlini   ana    shunday   yaxshi   tilaklar  bilan  kuzatishadi.  Samimiy   duolardan  ko`ngil   to`g`dek  ko`tarilgan  ruhi  tetik ,  ezgulik  va  yaxshilikni   qalbiga   jo  qilgan  katta-yu   kichik  esa ko`zlagan    manzili  tomon   shahdam    odimlaydi.
              O`zbekiston  Respublikasi   Konstitutsiyasi    qabul    qilinganining  22  yilligiga   bag`ishlangan   tantanali    marosimda   Yurtboshimiz  yangi  -  2015  — yilni  “Keksalarni  e`zozlash  yili” deb     nomladi.  Ma`ruzadagi  ushbu   so`zlarga   bir   quloq   tuting  -a  :
“Keksalarga    hurmat,   mehr — oqibat   ko`rsatish, ma`naviy  hayotimizning   tom  ma`noda ajralmas   qismiga  aylangan”.
             Bir  oylab  ko`raylik, “Qarisi  bor   uyning  parisi  bor”,  “Qariyalar  — xonadonomizning  fayzi  va    farishtasi”      , -degan   maqol  va   hikmatli     so`zlarimizda    qanday     chuqur  ma`no  bor.  Haqiqatdan   ham,  qaysi    xonadonda   nuroniy   otaxon   va  onaxon  bo`lsa ,  bu  oilada,  albatta,  fayz-u   baraka,  farovonlik,  ahillik   bo`lishini  barchamiz   bilamiz.
             Mening   bobom  70  yoshda. Buvim   esa  65  yoshda. Ularni   juda   ham   yaxshi  ko`raman. Chunki  ular  xalqimizning  qadimiy  va  shonli   tarixini, o`chmas  sahifalarini, ajdodlarimizning  buyuk  merosini, qadriyat  va  urf-odatlarimizni   yoshlarimizga  yetkazish , yoshlarni   qalbini   tobora  poklik,   ularning   bizning   burchimiz  va  faxrimiz.
Yurtboshimiz  tomonidan  2015 –yilni  “Keksalarni  e`zozlash  yili”  deb  e`lon  qilinganligini  eshitib   juda   quvondim.  Keksalarga    hurmat -  ehtirom   ko`satilayotgan   zarafshon  kunlarni   ko`rmay  o`tib   ketgan  buvijonimni    ko`z  o`ngimga  keltirarkanman,   ularning  o`g`itlari   qulog`im  ostida    jaranglaydi.  Buvim   ansha      keksayib   qolganiga  qaramay,   doim   ro`zg`or  yumushlari   bilan    kuymalanib  yurardi.  Bolalik   qilib  biror  yumushdan  bosh  tortgudek   bo`lsak,  yoniga  chaqirib  nasihat  qiladi  .”Har  doim  tong  sahardan  eshik  oldi ,  hovli  yuzasini  supir ,  yerni  yuzi  ochiladi. Uyqudan  qancha  erta  turib  darvozani  ochsang, uyinga  shuncha  baraka  kiradi  .  Ayniqsa, oshxonada   yurganingda  sochingni  yig`ishtirib , ro`mol  o`rab  ol !   ”- derdi.  Buvim  isrofgarchilikni   yomon  ko`rgani  uchunmi, suv  jo`mragidan   suv  oqib  turganini  ko`rsa  darhol  jo`mrakni  yopib ,  bizni  koyirdi . 
      Hech  esimdan   chiqmaydi  ,  ertapishar    o`riklar  endigina  qizara    boshlaganda,  qo`shni   qizlarga  ergashib  ,qishlog`imiz  chekkasida  yashaydigan  Qodir  boboning  bog`iga   o`rikxo`rlikka  tushdik  .  Ukalarimga  maqtanmoqchi  bo`lib   olib  kelgan  o`riklarimni  dasturxon   ustiga   qo`ydim . “Jigarlarini   o`ylaydigan   mehribon  qizim, ”-deb    meni  erkalab  suyishlarini  kutib ,  buvimga  qaragan  edim  ,  jahl  bilan   tikilib  turgan   nigohlariga  to`qnashdim . O`shanda  birovning   bog`idan   so`roqsiz  bir   tishlam   meva    yeyish, o`g`rilik      gunoh  ekanligini   tushuntirib   meni    yetaklagancha,   Qodir   boboning   oldiga  olib  borgandi. Men  uchun  qayta-qayta   uzr    so`rab,    ko`zi    yoshga  to`lgan   buvimning   ahvolini   ko`rib,    katta    xato   qilganimni   anglaganman  va    bir  umrlik   saboq   olganman.
Oqtepa   qishlog`imizning har-bir    xududi    o`ziga    xos    tarovatga   ega. Odamlari    mard, qat`iyatli, mehmondo`st   hamda    shirinsuxon.  Katta-yu   kichikni  sizlab, izzatini    joyiga  qo`yib    gapirishganida   ular   bilan   faxrlanib    ketaman. Ayniqsa, o`zim   tug`ilib  o`sgan  qishlog`imizni  xosiyatli, ko`rkam  makon    degim   keladi. Sababi ,  qishlog`imizning    huroniy otaxon-u   onaxonlari    qishlog`imizga   o`zgacha   fayz   bag`ishlab   turishadi.
                     Keksalarni   hurmat  qilib, ularning  o`g`itiga   quloq    solishsa,   kam   bo`lmaymiz. O`zlari  80  yoshni  qoralayotgan   buvilar-u   ,   hali  hamon     buvimning o`g`itlari   qulog`imda  turadi.  “Birovga   tik   qarama, egilib    odob  bilan    salom   bergin” . Mening   bobom  va  buvim  mahallamizning  faxri  hisoblanadi.
Buvim  bilan   bog`liq   xotiralarni   eslarkanman,   ulardan   ko`p  narsani   o`rg`anib
qolmaganimga   achinaman.  Hamma   yoqni  saramjon  olib   yuradigan     buvim      kiyinishga    ham   alohida   ahamiyat    berardi.
Buvimning    yana  bir   ajoyib     odati   bor   edi .Kitob  o`qishni  yahshi   ko`rardi.  Barcha   nabiralarini    to`plab    bir-biridan   qiziq    rivoyatlarni   o`qib  berardilar.  Shuning  uchunmi   kitobga  bo`lgan  mehrim   bo`lakcha. Hayolimni    kichik   ukamning    gapi  bo`ldi;
— Opajon  buvimni   ko`rgani   qachon  boramiz?
 
— Ertaga, yo`q   bugun   hoziroq   boramiz  .  Mening  buvimni mahallamiz   bolalari    juda   yaxshi   ko`radi. Chunki  buvim bolalarcha  quvnoqlik bilan hayotga  boqadi. Uning  ko’zlaridagi  mung  o’tmish  xotiralarini   yodga soladi. Buvijonlar  duoga  qo’l  ochishganda, mustaqil  yurtimizni  ravnaq  topishiga, o’sib — ulg’ayib  kelayotgan  yosh  avlodlarni  komil  insonlar bo’lib  yetishishlariga, ota – bobolarimiz  bosib  o’tgan  yo’llarini  davom  ettirishda   so’nmas  iz  qoldirishimizni  tilab, shukronalar aytishadi. Yurt  ertasini  o’ylaydigan  nabiralari  kelajagi  uchun  qayg’radigan  piru – badavlat  otaxon  va  onaxonlarimiz, “Keksalarni  e’zozlash  yili” da  e’zoz  topib, yuksak  qadrga  ega  bolishsin .